بررسی رابطه بین ایجاد نهادهای مستقل محله ای و اعتماد سازی ساکنین جهت مشارکت در ساماندهی بافت فرسوده شهری (مطالعه موردی: بافت فرسوده نه دره مشهد)

بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری بخش اعظمی از سطح شهرهای کشور را تشکیل می دهند که دارای طیف    گسترده ای از مشکلات کالبدی، عملکردی، ترافیکی و زیست محیطی می باشند. در این گونه بافت ها الگوی تصمیم گیری منعطف و مؤثری جهت هدایت نوسازی آنها می طلبد. در طراحی این الگوها نه تنها مولفه های عام اقتصادی و ملاحظات اجتماعی بلکه میزان تمایل و مشارکت های مردمی و پشتیبانی از این الگوها که به احیاء محیط های سکونتی خود می انجامد بسیار موثر است. یکی از ابزارهایی که امروزه جهت اعتمادسازی و تمایل برای مشارکت مورد استفاده قرار می گیرد، ایجاد نهادهای مستقل محله ای است. بر این اساس هدف از این پژوهش، بررسی رابطه بین ایجاد نهادهای مستقل محله ای و اعتماد سازی ساکنین بافت فرسوده نه دره به منظور مشارکت در ساماندهی بافت بوده که با روش توصیفی، تحلیلی ،علِّی و همبستگی صورت گرفته است. اطلاعات مورد نظر نیز، به صورت اطلاعات کتابخانه ای و سازمانی، برداشت میدانی و تکمیل پرسشنامه جمع آوری گردید. برای انتخاب جامعه نمونه، از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده و حجم نمونه با استفاده از روش کوکران 320 مورد محاسبه شده است. در تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزارهای spss وexcel استفاده شده و برای تولید نقشه محدوده مورد مطالعه نیز از نرم افزار arc gis بهره گرفته شده است. در نهایت بایستی یادآور شد، تحلیل فرضیه تحقیق حاکی از رابطه معنادار میان متغیر مستقل ایجاد نهادهای مستقل محله ای و متغیر وابسته اعتماد ساکنین جهت مشارکت دارد.